Δημήτρης Χ. Πατσίκας

Ένας επιτυχημένος θίασος 08/04/2013

Ο θίασος άρχισε να δίνει τις πρώτες παραστάσεις περί τα τέλη Ιανουαρίου. Σε καθημερινή σχεδόν βάση και επί πολλές ώρες. Ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες και πράγματι τις επιβεβαίωσε. Η επιτυχία του ήταν τέτοια, που εξακολουθεί και παίζεται μέχρι σήμερα, και μάλιστα ενδέχεται να διαρκέσει αρκετά παραπάνω. Ίσως προλάβει και τις γιορτές του Πάσχα, όταν το ενδιαφέρον του κόσμου για το θέατρο εντείνεται. Δυστυχώς, όμως, έχουν τη δυνατότητα και το απολαμβάνουν μόνο οι ίδιοι οι συντελεστές και ορισμένοι εκλεκτοί προσκεκλημένοι, οι οποίοι καθημερινά εναλλάσσονται. Εμείς, οι απλοί πολίτες, μαθαίνουμε για τις εξελίξεις στην παράσταση μόνο από όσα διαρρέουν οι ηθοποιοί και η σκηνοθετική ομάδα.

Συνολικά, ο θίασος αποτελείται από δεκατρείς ανθρώπους: άλλοι ηλικιωμένοι και έμπειροι, άλλοι νεότεροι και άβγαλτοι, κάποιοι αδιάφοροι, κάποιοι καριερίστες, οι περισσότεροι φωνακλάδες. Ο σκηνοθέτης, για παράδειγμα, είναι παλιά καραβάνα στο χώρο. Έχει λάβει μέρος, είτε ως σκηνοθέτης είτε ως ηθοποιός, σε πολλά αντίστοιχα θεατρικά. Επομένως, δικαιωματικά μπορούμε να πούμε ότι σήμερα είναι στην πιο μεστή στιγμή της σταδιοδρομίας του. Με καταγωγή από την Κρήτη, δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του και θέλει να γίνεται πάντα το δικό του. Συχνά έρχεται σε κόντρα με τους υπολοίπους και κυρίως με την πρωταγωνίστρια του έργου, απειλεί ότι θα τα βροντήξει και θα φύγει, διότι φοβάται για την ψυχική του υγεία.

Όποτε πραγματοποιεί την απειλή του και απουσιάζει, τον αντικαθιστά ο βοηθός του. Εκείνος είναι στο ξεκίνημα της σκηνοθετικής καριέρας του, πιο διαλλακτικός και πιο χαλαρός, νομίζει ότι είναι και ωραίος, ενώ έχει ορισμένες προοδευτικές απόψεις για την πορεία του θεάτρου – και όχι μόνο. Η κληρονομιά που του έχει αφήσει ο πατέρας του στο επάγγελμα, ο οποίος έχει αποστρατευτεί πια, τον κάνει να αισθάνεται κάπως περίεργα και αμήχανα, καθώς όλοι τον συγκρίνουν με αυτόν. Προσπαθεί να χαράξει τη δική του διαδρομή, μα δεν του βγαίνει.

Η πιο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα του θιάσου είναι, χωρίς αμφιβολία, η πρωταγωνίστρια. Ψηλή, ευθυτενής, επιβλητική. Δεν περνάει ποτέ απαρατήρητη, τόσο λόγω της εξωτερικής εμφάνισης όσο και εξαιτίας της διαπεραστικής φωνής της. Όταν ανεβαίνει στη σκηνή, αρέσκεται να αυτοσχεδιάζει επιδιδόμενη σε τεράστιους μονολόγους, πράγμα που εκνευρίζει τον σκηνοθέτη και τους συναδέλφους της. Καυγαδίζει συχνότατα με αυτούς, ανταλλάσσουν ακόμα και ύβρεις πάνω στον καλλιτεχνικό οίστρο, όμως όλα είναι στα πλαίσια της παράστασης. Εξάλλου, ο πατέρας της -κι αυτός παλαίμαχος της υποκριτικής τέχνης- τη μεγάλωσε με αυστηρότητα και της δίδαξε πώς να κλέβει την παράσταση. Το πετυχαίνει σχεδόν πάντα και με κάθε δυνατό τρόπο. Υπάρχουν φήμες ότι, σε λίγα χρόνια, θα (αυτο)προταθεί για Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου.

Τέλος, οι άλλοι ηθοποιοί αρκούνται στο ρόλο του κομπάρσου. Έχουν ορισμένες μόνο λυρικές εξάρσεις. Πριν λίγο καιρό, ένας από αυτούς έσπασε το δάχτυλό του, όταν προσπάθησε να αποσπάσει την προσοχή του σκηνοθέτη και των λοιπών παρευρισκομένων: στις μετέπειτα παραστάσεις συμμετείχε με νάρθηκα στο χέρι. Πιο πρόσφατα, ένας νέος και καλογυμνασμένος ηθοποιός τσαντίστηκε με έναν έκτακτο συμμετέχοντα -επειδή δεν έπαιζε καλά τον ρόλο του- και του πέταξε ένα ποτήρι, με αποτέλεσμα να προκληθούν ζημιές στα μέσα ηχοληψίας. Τέτοιο πάθος για την ηθοποιία.

Αυτή ήταν μια σύντομη παρουσίαση του πιο επιτυχημένου θιάσου των τελευταίων ετών.